Daha önce http://gunce.mkysoft.com/?p=7 başlığında yayınlamış olduğum şiirim 100 Şiir 100 Şair kitabında yayınlandı. Kitabın gelirleri Konya’daki köy okullarının bakımı için harcanacakmış. Amatör yazarları sevenler almayı düşünebilir.

Kitap Dostu
Simurg
Kitaptürk
Kitap Yurdu

Kampanyayla ilgili gazete haberi
Konya Postası

Altıparmak dağlarında yer alan Kaçkar dağlarını gezmeye gittik. Çok güzel yerlerdi. (more…)

Yazı biraz uzun gelebilir ama çok yayrarlı bilgiler var. Aşk evliliği mi, mantık evliliği mi sorularına cevap arayanlar için de yararlı olacağını düşündüğüm için günceme ekledim.

(more…)

Hamachi bilgisayarlar arası VPN kuran ücretsiz bir programdır. Ücretli versiyonunda daha fazla özellik bulunmaktadır. Ücretsiz versiyonuda işinizi çok rahat görecektir.

http://www.hamachiturk.com  adresinde şu şekilde tanıtılmıştır:

“Bu program sayesinde internet üzerinden arkadaşlarınızla oynamak istediginiz multiplayer oyunlari sanki hepiniz bir internet cafedeymiş gibi kolayca oynamanizi saglayan çok kullanışlı ve basit bir program. Bu programla bir grup olusturuyorsunuz (max 16 kisi) o grupta siz yada baska biri oyunu kuruyor ve digerleri oyunlardaki Play on LAN seçenegi ile oyuna katılıyorlar. Ayrica bu program üzerinden mesajlasma ve dosya paylaþımıda yapabilirsiniz.”

Programı indirmek için:

http://www.hamachiturk.com/showthread.php?t=15367

Kurulum ve kullanım için:

http://www.hamachiturk.com/showthread.php?t=1260

Program üzerindeki göstergeler:

http://www.hamachiturk.com/showthread.php?t=17050

Program oyun dışında iş yerleri tarafından da rahatlıkla kullanılabilir. internete eriþimi olmayan programlarınızı şirket içindeymiş gibi kullanabilirsiniz. Kısacası ağınızdan uzaktayken bile ona erişebilirsiniz ve tabiki güvenli olarak.

Sık sık beğenerek içtiğim güzel bir karşımdır. Yaz aylarında çok güzel gidiyor. Hatta bu yazıyı yazarkende içiyorum şuan.

Yapılışı: 

1. 1 litrelik şişede tamek meyve suyu alınır.
2. İçildikten sonra şişe temizlenir.
3. Elinizde hazır şişe varsa yukarıdaki 2 adımı geçebilirsiniz.
4. Şişenin yarısından fazla su koyulur Tang Şehtali tozu içine katılarak karıştırılır.
5. 200 ml’lik şişelerde yer bulunan maden suyunun yarısı bir bardağa dökülür.
6. Yukarıdaki aşamadan önce bardağı yıkamanız gerekebilir.
7. Bardağın geri kalanına hazırlamış olduğumuz Tang Şeftali karışımı eklenir.
8. Buz varsa içinde yüzdürülü daha güzel olur.

Tang markası dışındaki ürünlerde denenmiştir ama sonuç iğrenç. Aynı şeyi vişne ilede yapabilisiniz. Portakal iyi olmuyor.

*Yoğurt’un rekabete katılması ve geleceği.

Türkler tarafından eskiden beri bilenen yoğurt ilk defa Kaşgarlı Mahmut’un eseri Divanı Lügatı Türk’te geçmektedir. Yoğurdun Avrupa’da yayılışıyla ilgili ilk bilgiye Fransız tıp tarihinde rastlanmaktadır. 16. Asırda Fransa krallarından 1. Fransua ateşli ishal hastalığına yakalanmıştır. Kralın doktorlarının bütün gayretlerine rağmen iyi edememişler. Kralın annesi Kanuni Sultan Süleyman’dan bir doktor istemiş. İstanbul’dan Fransaya gemi ile gönderilen Türk doktor birlikte götürdüğü keçinin sütünü sağıp yoğurt yaparak krala ilaç olarak yedirmiş kral kısa bir tedaviden sonra iyileşmiştir. Yoğurdun Avrupa’da esaslı olarak yayılması Pasteur enstitüsünde çalışan Nobel ödülü almış bulunan Rus bakteriyolog Metchnökoff’un ileri sürdüğü fikir sağlanmıştır. Metchnökoff yoğurdun bağırsaklardaki kokutucu bakterileri öldürdüğü ve faaliyetlerine mani olduğu için hayatı uzattığını ileri sürmüş ve misal olarak Kafkasya, Balkanlar ve Türkiye’deki uzun ömürlü insanların hep yoğurtla beslendiği belirtilmiştir. Avrupa’da bu suretle yayılan yoğurt Amerika’ya götürülmüştür. 1932 yılında Dr. J.M. Rosell kendi adı ile kurduğu enstitüde yoğurt yapmaya başlamıştır. Hollywood sinema yıldızlarına beslenme uzmanlığı yapan Dr. Gaylod Houser sağlık, gençlik ve güzelliğin muhafazası için yoğurt yenmesini tavsiye etmiş ve bu suretle yenidünyada yoğurt üretimi birden bire artmıştır.

Yoğurt Avrupa ve Amerika’da insanlar tarafından tanınmıyordu. İnsanların yoğurdu benimsemesi için “sağlık”, “gençlik” ve “güzellik” kelimeleri fısıldandı. Aslında yoğurt bir ilaç olarak kullanılmaktaydı. Bugünde normal bir insan sorsanız içindeki kalsiyumlar sayesinde kemiklerimizi geliştirdiğinden ve diyet yapanlar için uygun bir besin olduğundan bahsedecektir.

Yoğurdun rekabete katılması ise Türkiye’de biraz farklıdır. Herkes yoğurdu tanımakta ve kendi imkânları ile zaten üretmektedir. Üretme imkânları olmayanlar için ise ufak üreticiler hizmet vermeye başlamıştır. Bu şekilde işleyen Anadolu şehirleri hala vardır. Bu dönemde önemli olan yoğurt’un saflığıdır. Şehirler büyüdükçe daha fazla üretime ihtiyaç olunca tesisler kurulmaya başlanmıştır.

Burada vurgulanan olgu artı hijyen olmaya başlamıştır. Yoğurt’un hedef kitlesi ilk çıkış noktasında orta yaşlı veya çocuğu olan evli çiftlerdir. Bu kesimdeki insanların birçoğu ilk defa el yapımı yoğurt ile tanıştıkları için tesislerde üretilen yoğurtlarda da benzer tatlar aramışlardır.  Bu hedef kitle için kaymaklı, kaymaksız yoğurtlar üretilmiştir. Çocuklar ve gençler henüz hedef kitle olarak keşfedilmediğinden, onlara yönelik bir çalışma henüz yapılmamıştı. Evebeynlerinin tercihine uymak zorundaydılar.

Avrupa’da çeşitli katkılarla sunulabilen yoğurt ülkemizde hala saf olmasıyla piyasaya sürülmekteydi. Bu görüşü savunanlar çok da haksız sayılmazdı. Çünkü geleneksel Türk yoğurdu ekşi karakterdeydi. Yoğurt ve tatlı ancak Kanlıca’da keyif yaparken bir tutam pudra şekeri ile bir araya gelebiliyordu ki, o da damak zevki açısından marjinal kaldığı söylenebilirdi.

Bu sebeple hedef kitle yoğurt ile yeni yeni tanışan mama çağındaki ve okul öncesi çağdaki çocuklardı. Bu amaçla meyveli yoğurtlar ilk olarak 1997 yılında piyasaya çıktı. Buradaki önemli ayrıntı bu yoğurtların geleneksel yoğurdun artık unutulmaya yüz tutuğu büyük metropol şehirler olan Ankara, İzmir, İstanbul ve Adana gibi şehirlerde piyasaya sürülmesiydi. O yıllarda yapılan bir ankette; İstanbul, Ankara, İzmir ve Adana illerinin kentsel kesiminde oturan, 0-3 yaş grubu çocuğu olan anneler arasında yapılan bir araştırmaya göre, annelerin % 61’i çocuklarına en az bir kez meyveli yoğurt yedirdiklerini söylüyorlar. Yetişkin insanlardaki yoğurda ilişkin damak tadı alışkanlığı, burada tersine işlemiş ve tatlı oluşundan bu yaştaki çocukların meyveli yoğurdu yemesini kolaylaşmıştır.
Ölçülebilir markalı, ambalajlı ürünlerde toplam üretim yılda 230 bin ton dolayındadır. Elimizdeki tek somut rakam da budur. Bundan sonrası sektör ilgililerinin tahminlerine göre şekillenmiştir. Sektör ilgilileri ölçülemeyen markasız üretimin, markalı üretimin 3 katı olduğunu savunuyor. Bu alanda en iyimser tahmin yıllık 600 bin ton. En büyük üretimin ise evlerde yapıldığı düşünülüyor. Ev üretimi ile birlikte yoğurt pazarının toplam büyüklüğünün yıllık 3 milyon ton olduğu öne sürülüyor. Buradan hareketle kişi başına yoğurt tüketiminin 40 kilo dolayında olduğu söylenebilir. Bu rakam bizi yoğurt tüketiminde dünya birincisi yapıyor! Ancak, ölçülebilir ambalajlı yoğurt olarak bakıldığında ise kişi başına tüketim yalnızca 3 kg.

Bu rakamlar meyveli yoğurt üreticilerinin nasıl bir rekabet içinde olduklarını göstermesi açısından önemli. Meyveli yoğurt pazarının büyüklüğü 6 bin ton dolayında. Bir başka deyişle ölçülebilir ambalajlı yoğurt pazarının yüzde 3’ü. Ancak meyveli yoğurt pazarı için en önemli konu yüzde 15 oranındaki yıllık büyüme hızı. Meyveli yoğurt’un satış fiyatlarının da daha yüksek olduğu da unutulmamalıdır.

Meyveli yoğurdun fiyatının yüksek olması beklide pazarda daha hızlı büyümesini engelliyor olabilir.

Bebeklikten itibaren insanları yeni bir damak tadına alıştırmaya başlayan yoğurt üreticileri klasik yoğurdun en büyük tüketicisi olan yetişkinlere yöneldiler. Yetişkinler içinde öncelik bayanlara verilerek, diyet ürünleri şeklinde yoğurt piyasaya sürülmeye başlandı.

Amerika ve Avrupa’da diyet ve atıştırma amacıyla kullanılan yoğurt yine Türkiye metropollerinde aynı şekilde lanse edildi. Çünkü diğer şehirlerde yaşayanların çoğu atıştırma (fasfood) sektöründen uzaktı.

Bu çalışmaların ardından yoğurt üreticileri toplumu küçük hedef kitlelerine ayırmayı ve her kitleye farklı seçenekler sunarak onların isteklerini ihtiyaç haline getirmeye çalıştı.
2005 yılına gelindiğinde çeşitli sağlık sorunlarını tedavi eden ve dış etkenlerden koruyan yoğurt türleri piyasaya çıkmaya başladı. Bu yoğurt türleri için uluslar arası markalarla anlaşmalar yapıldı. Türkiye’de geleneksel yoğurt yok edilmeye çalışılırken dünyada değişik yoğurt türleri çıkmıştı ancak bunları ülkemizde satın alacak hedef kitle henüz oluşmamıştı.

Bu noktada dikkat çeken konu ise hedef kitlenin olgunlaşmasını beklemeden faaliyetlerine başlayan bazı firmaların bugün sektörde öncü olmaları. Diğer önemli nokta ise; gıda sektöründe markalaşmış firmaların yoğurt sektörüne girdiklerinde daha kolay başarı yakalamaları ve kısa sürede hedefledikleri pazar baylarını yakalamaları. Bunun nedeni hedef kitlenin sürekli genişlemesi olabilir. Rakip ürünlerin müşterilerini çalmak yerine sektöre sürekli yeni müşteriler kazandırmaktadır.

Yoğurt’un geleceğine baktığımızda daha çok hastalığımızı iyileştireceğini, mucizevî bir yaşam kaynağı olarak sunulmaya devam edeceğini öngörmekteyiz. Ambalajlı ürünlerin diğer ürünlerle olan rekabeti devam edecektir. Kentselleşme arttıkça geleneksel yoğurt unutulmaya yüz tutacaktır. Bizimle aynı kuşakta yaşayan insanlar şuan mümkün olsa geleneksel yoğurdu tekrar kullanmaya başlayabilecek istektedir. Bu isteğimizi bir nebze olsun kendi çocuklarımıza taşıyabileceğiz sanırım. 2 kuşak sonra ise tamamen ambalajlı ürünlerin kontrolüne geçmiş bir pazar görebiliriz.

Yoğurt, hedef kitle tarafından sevilen her tür yiyecekle birleştirilmeye devam edilecektir. Şimdilik çikolatalı yoğurt yok ama yakın bir zamanda çıkacağından eminiz.

Her ne olursa olun sıcak mısır ekmeğinin küçük parçalar halinde doğrandığı bir tas (kâse) yoğurt her zaman benim yöremdeki ve kuşağımdaki insanları cezp etmeye devam edecektir. Belki yarın mısır ekmeklisi de çıkar!

*Bisikletin geleneksel, modernizm ve post modernizm dönemlerindeki öyküsü.

Doğa ile iç içe yaşadık ve ona saygı duyduk, üstünlüğünü kabul ettik ve tanrının her şeye hâkim olduğunu kabul ederek 15–16 yy’ a kadar boğun eğdik. Doğanın gücünü kabul ederek onu geçemeyeceğimizi sadece taklit edebileceğimizi düşündük hep. Bizimle aynı düşünceleri paylaşmayan Leonardo Da Vinci ve öğrencileri vardı. Daha hızlı yaşamak için o zamanlarda hayal olan projeler peşinde koşmaktaydı. Birçok projesi doğanın birer kopyasıydı. Ancak 1493 yıllarında öğrencisi tarafından çizilen bisiklet apayrı bir araçtı. Doğadaki hiçbir canlıdan esinlenmemişti. Biz bu aracı yapmayı tam 3 yüzyıl (1840) sonra akıl etmiştik. Peki, neden bu kadar zaman beklemiştik?

Beklide bunun cevabı daha hızlı hareket etmeye ihtiyacımız olmamasıydı. Bedenimizi dinlendirebileceğimiz zamanımız, ruhumuzu için ise güçlü inançlarımız vardı. Beklide fazla uzaklara gitmeye ihtiyacımız yoktu. Çoğu ihtiyacımızı kendimiz karşılıyorduk. Evimizin yakınındaki tarlamızda çalışıyorduk çünkü henüz uzaklarda bir iş yerimiz yoktu. Her sabah kalkıp gitmemiz gereken bir okulumuz yoktu. Güneşle kalkıyor güneş ile yatıyorduk.

Bu arada zaman ilerliyor ve hızla çoğalıyorduk. İsteklerimiz birer ihtiyaç haline gelmeye başlamıştı. Daha çok yiyeceğe ve giyeceğe ihtiyacımız vardı.

Öyle bir zaman geldi ki geleneklerimizin bizi kontrol etmek için kullanıldığını ve inançlarımızın uygulamalarla çelişkiler içinde olduğunu fark ettik.

Bitmek tükenmek bilmeyen ihtiyaçlarımız için sanayiler kuruldu ve artık her sabah gitmemiz gereken bir iş yerimiz olmuş oldu. Bu işyerlerinde çalışabilmek için eğitime ihtiyacımız vardı ve okullarımız olmuş oldu. Zamanımız dolmaya başladığında gecelere taşındık. Yaşam ve görev alanlarımız arasında daha hızlı hareket etmek için bir araca ihtiyacımız vardı. İlk çağlarda bu iş için atlar çok uygundu. Ama artık küçücük evlerde yaşıyorduk ve atlarla ilgilenecek zamanımız yoktu.

O dönemlerde lüks bir araç olan ve zenginlerin hobi olarak bindiği bisikletler 450 frank’a satılıyordu. Onları alacak gücümüz yoktu. Sanayi devrimi güler yüzünü bize göstermiş 1890 yılından sonra hızla ucuzlayan bisiklet bize birer armağan olmuştu.

Yatacak yer istemiyordu, karnı acıkmıyordu, ilgi istemiyordu. İşimize, okuluma gidip gelirken büyük bir kolaylık sağlamıştı bizlere. Zenginler hala hobi olarak kullanmaya devam ediyor, yarışlar düzenliyordu.

O yıllarda bisikletimizin rengi kırmızıydı. Çünkü hızlı gitmeliydi. Bizi işimize, okulumuza ve hatta düşmanımıza taşımalıydı. I. Dünya Savaşı’nda cepheden cepheye ordularımızı taşımak için kullanmıştık. Ölüme de koşmak böyle bir şeydi belki. Ama bu hız yeterli değildi, otomobiller ve uçaklarda yaptık ama hiç biri bisikletler kadar ucuz ve masrafsız olmadı.

Aradan geçen zamanda keşfettiğimiz şey hareketin insanın doğasında olmasıydı. Hareketsiz kalan insan hastalanıyordu. Çalışmak ve yaşamak dışında amacı olmayan insanlar ruhsal problemler yaşıyordu. Bu sorunlarımız için spor’u keşfettik. Kömürlüklere kaldırdığımız bisikletlerimizin aslında çok güzel bir spor aleti olduğunu fark ettik. Ciğerlerimize işlemiş egzoz atıklarından kurtulmak, yeniden doğaya dönmek için bisikletlerimize tekrar bindik. Artık zengindik çünkü hızlı yolculuk etmek bir istek değil ihtiyaçtı. Ama sağlık için, diğer insanlara saygımız için bisikletlerimize bindik. Trafikteki araçları bisikletlerimizle protesto ettik. İki ay sonra bu eylem Fransa’da toplu olarak tekrar edilecek. Çünkü doğaya yeterince kirlettik. Daha fazla kirletmek istemiyoruz. Doğayla barışık yaşamak istiyoruz. Artık bisikletlerimizi yeşile boyuyoruz.

Ruhumuzu dinlendirmek için doğaya dönüyoruz. Bisikletimizle, ağaçlarla dolu bir yolda, güneşle parlayan, yaprakların gölgesiyle koyulaşan dinlendirici bir zeminde gitmek istiyoruz. Rüzgârın saçlarımızı uçurması hızı hissettiriyor, hız ise adrenalin sağlayarak hayattan zevk almamızı sağlıyor. Bu zevkler ruhumuzun dinlenmesine yardımcı oluyor.