Al Beni

Seni kaybetmek istemiyorum,
Nede unutmak.
Bir çiçek olarak kal,
Sonsuza dek kalbimde.

Dalgalar sahile vurdukça,
Bende hayaller ülkesine vurdum.
Seni düşündüm sadece,
Gerçek ol ne olur.

Bende geleyim yanına,
Karanlıklar ülkesine.
Bir gün yeşerip çıkarım,
Al beni de toprak ana!

Bazıları

Bazı insanlar vardır hayatta
Ne yaşamayı bilir
Nede yaşatmayı
Herkesi kendisi gibi sanır
Düşünmeden konuşur kelimeleri
Bir de anlamlarını
Büyük sanır kendini hep
Yaşı büyük olduğundan
Ruhun büyüklüğüne inanmaz
Hep bir çocuk olarak kalır

Kim Kazanacak

Güneşin ilk ışıklarıyla çıktım sahile.
Kalbimi ısıttım güneşte
Deniz her zaman ki halinde;
Hüzünlü ve sıkkın.

Özgürlüğün tadını çıkaran dalgalar.
Mutluluk saçıyor köpük köpük,
Bunun sahilde biteceğini bilerek.

Bir yengeç kumlara doğru yürüyor,
Ardına hiç bakmadan.
Denizin hep aynı sahilde,
Kalacağını sanıyor; vedalaşmadan.

Dağlar ise yemyeşil.
Uzatmış kollarını denizlere.
Bir gün kavuşmanın hayaliyle,
Katlanıyor yeşil rengine.

Bir süre kurtuluyor yeşilinden.
Çok mutlu oluyor belki de,
Aç olduğunu fark edene dek.
İlkbahar geliyor derken,
Geçiyor yine aynı süreçten.
Irmaklarda ise sular çekişiyor,
Tıpkı insanlar gibi.
Birbirlerini itip kakıyorlar,
Bu yolun sonunu görmek için.

Kimisi bir kurtuluş buluyor,
Göllere sığınıyor bir süre,
Sırasının gelmesini bekliyor;
Göğe yükseliyor, en sona geçiyor.

Diğerleri denize ulaşıyor.
Etraflarına bakıyorlar bir süre,
Bu muazzam güzel denize.
Sıraları gelene dek vuruyorlar sahile.

Bitkilerde kavga halinde,
Bir yudum ışık için.
Birbirlerine giriyorlar, dallarıyla.
Bir adım önde olmak için büyüyorlar.

İnsanlar onların ortasında.
Öldürüyorlar durmadan, acımadan.
Durup soruyorum kendime,
Hep insanlar mı kazanacak, insanlar mı?

Bir Gün Gelsen

Sevgine aldandım.
Beni bir çiçek mi sandın?
Sevgin olmayınca,
Solar gider mi sandın?

Sensizde yaşayabilirim,
Eskiden olduğu gibi.
Yalnız kalınca,
Ölür gider mi sandın?

Hep mutlu mu kalacaktın?
Hiç mi ağlamayacaktın?
Bana yaptıklarını,
Unutacağımı mı sandın?

Hep mutlu mu kalacaktın?
Hiç mi ağlamayacaktın?
Bana yaptıklarını,
Unutacağımı mı sandım?

Artık seni sevmiyorum,
Nede anılarını.
Bir gün gelirde,
Geri döner mi sandın?

Şu gül kadar bile,
Yaşayamadın kalbimde.
Dikenlerin battı elime.
Canımın yandığını mı sandın?

Sanki çok güzeldin,
Ben sevdikçe güzelleştin.
Seni unutsam bile,
Güzel kalacağını mı sandın?

Kalp seni özler;
İntikam almak için.
Bir gün dönsen de,
Yüzüne tükürsem!

Son Söz Sana

Sonsuza dek kalamam üzgünüm.
Görevim bitecek birazdan.
Borçlu kalmamak için çalışıyorum,
Onun sevinemeyeceği başarıma.

Bir yol çizmiştim hayatıma;
Sınavdan sonrasına dair.
Bir tali yola saptım ki,
Geri dönüşü yok nede bir çıkış.

Bu güne kadar yaşadıklarım,
Güzeldi değerini bilseydim.
O viraja geleceğimi hiç düşünmemiştim.
Nede yıkık bir köprüyü.

Özgür yaşamışım bu ana dek,
Özgürlüğümle ördüğüm hapishanemde.
Şimdi hatırlıyorum geçmişimi,
Sonunda özledim nefret ettiğim günlerimi.

Şurda ne kaldı ki ayrılmamıza.
Üzülüyorum senin için üzüleceğinden,
Cezasını sende çekmemeliydin benimle.
Mutlu olmalıydın hep güzel gülümsemenle.

Şimdi bir serçe uçtu pencereden.
Gitmek o kadar kolay mı gerçekten.
Soracaktım ki uzaklara uçtu benden.
Yine yalnız kaldım, karar veremedim.

Kararımı vermişler zaten ,
Yargılamışlar beni küçükken.
Benim görevim sınava girmek,
Bu hayat o gün ona erecek.

Kendime yeni bir yol çizdim,
Sınavdan sonrasına dair.
Hiç benimsemedim ama olsun,
Sorduğunda cevap verebileceğim en azından.

Bir kanser hastası gibiyim,
Öleceğimi bilerek yaşıyorum.
O mutlu olarak ölmek iterken,
Ben sınavıma çalışıyorum.

Sırf mutlu birilerini,
Bırakmak için arkamda.
Son söz sana.

Söyleyemem

Sana bir şeyi söyleyemiyorum
Sessiz kalmayı tercih ediyorum
Her şeyi zamana bıraktım
O zamanı bekliyorum

Sana diyemiyorum ayrılacağımı
Çünkü ben ayrılmayacağım
Kağıtlarda yaşayacağım hep
Sen bir gün yeter diyene dek
İçimdekileri sana yazacağım

“Ayrılıkta nereden çıktı” deme
Önündeki engeli düşün
Ben şimdi kamptayım
Engelimi aşmak için

Beni görmediğine üzülme
Hatırlaman yeterli sadece
Umursadığını bilmek
Büyük bir destek bana

Artık bilgisayar mühendisi de olmak istemiyorum
Biliyor musun neden
Hep abimin yüzünden

Suçlu Kim

Tamam! Kabul ediyorum suçlu benim.
Hatayı yaptığım gibi cezasını da çekerim.
Onları bırakın mutlu olsunlar,
Ben duygularımı alır çeker giderim.

Sizleri unutacağımı sanmayın sakın.
Kalbimin içinde, ortasına yakın,
Yaşayacaksınız; kanım duruncaya dek;
Beni yeter ki unutmayın hep hatırlayın.
Geriye yalnız şiirlerimi bırakıyorum.
Farklı yorumlara konu olmak istemiyorum,
Arkamda başka eserler bırakarak,
Hep aynı kalmak; sonsuza dek…

Beni umursamayan babam mı?
Hep yanımda olan annem mi?
Yoksa öyle sanan, öyle düşünen ben mi?
Suçluyu biraz da yakında aramalı belki de.
Ölüm kurtuluş değil benim için,
Hele de bir şeyler bırakmadan geride.
İyi yada kötü, hatırlayacak kimseler,
Elbette bırakmalıyım güzel eserler.

Yaşama sevincim yok benim,
Hayata bağlayacak şeylerde.
Herkes yaşadığı için yaşarım,
Yalnız olarak, içimdeki şair ve ben.

Karamsar olduğumu sanmayın hemen.
Aslında çok hayallerim var, pek çok,
Bir çoğu gerçekleşmeyecek.
Bir rüya olarak yaşayacak hep.

Bana hayal kurduran şarkılar mı?
Hep umut dolu, alt yazılı filimler mi?
Yoksa bunları çok ciddiye alan ben mi?
Suçlu kim, sen mi, o mu, yoksa ben mi?

Hayatta kalmak amaç değil benim için,
Yalnızca bir araç suçluyu bulmak için.
Siz yardım etmeseniz bile,
Onu bir gün keşfedeceğim.

Gülleri sevmem, sevgiye benzetildiğinden.
Toprağı da sevmem gülleri beslediğinden.
Güller güzel mi gerçekten hiç bilmem,
Sadece nefret ederim, asla sevmem.

Sevgi o kadar küçük mü ki içine sığsın,
Kolay biter mi ki hemen solsun.
Acı çekmesin diye suya koymam onları,
Gülün temsil ettiği sadece ilgi benim için.

Yaşamın anlamı yok benim için.
Sadece adı var harflerden oluşan,
Tıpkı dikenli yolları gibi.
Anlaması zor, kabullenmesi kolay.

Birinin adını unutmak kolay
Ya yüzünü, anlattıklarını,
Beni yaşatan baş rol oyunculuğunu,
Unutmak yok, asla yok…
Lütfen artık söyle,
Suçlu kim sence?
O mu, toplum mu?
Yoksa bunları anlamayan ben mi?

-isimsiz-

Canıma tak eden bu halim
Hayata bakış açım, umursamazlığım
Anlayıp da, anlatamadığım hayallerim
Nasıl çözüleceğini bilmediğim
Geride kalan problemlerim
Elveda…
Yarınlara bağladığım ümitlerim
Oluruna bırakmadığım hayatım
Umutsuzluğa düşmediğim acılarım
Rakipsiz kaldığım maçlarım
Beni bir çırpıda sorgulayan
Ellerime kelepçe vuran
Hasta kalbime gömülüp giden
Arkadaşlarıyla savaşan
Veda bile etmeyen
İmkansızı başaran
O anı bile yaşatmayan
Rüyalarımda yaşayan sen, ELVEDA…

-isimsiz-

Belki de ben abartım bilemiyorum
Oluruna bırakmalıydım her şeyi
Şu zamanı durdurup beklemeliydim
Umut denizinden bir gemi
Nasılda yanıldım, aldandım
Ama gibi bakan gözlere

Yordun kendini benim için
Ona zaman tanımıştım yok ettin
Rahatsız edip terk ettim
Uzaklara gitmesine izin vermedim
Lafına güvenip gitmedim
Dünyayı turladım, bulamadım
Unuttuğum gibi hatırladım
Nasıl oldu da yanıldım

Bu bir sınavdı kaybettim
Ellerinden kayıp gittim

Kan gurubumu değiştirdin
Alakasızca sevindim
Ne zaman hatırlasam
Kan kardeşime bir mektup yazarım
Alakasızca o zamanı beklerim

-isimsiz-

Canımdan çok sevdiğim
Halime bakıp üzülme
Anlayamazsın sen beni
Nede yaşatabilirsin
Gel gidelim özgürlüğe
El ele birlikte

Yarınlarımızdan emin
Oluruna bırakmadan
Umutsuzluğa düşmeden
Razıyım yeter ki gel gidelim

Benim için sen önemlisin
Ebediyete kadar benimlesin
Hasta kalbime gömülüp gitme