Defterimin sayfaları gibi,
Günleri çeviriyorum hiç atlamadan.
Parmaklarımı ıslıyorum ara sıra,
Kapatmak için acılara takılmadan.
Her sayfaya o günümü yazıyorum.
Acı çektiğimi yazmak istemiyorum,
Bunu başarabilmek için;
Uzak duruyorum yeni dostlardan.
Her kaybettiğimde onları,
İçerimden bir şeyler gidiyor.
Sonunda öldürecek beni bu acılar…
Defterimin ilk sayfasına,
İçindekiler bölümü yaptım.
Gelişen olaylar için,
Geçmişten ders çıkarttım.
Defterimin sonuna,
Apandex yaptım;
Bazı kelimeleri bulup,
Anlamlarını hatırladım.
En dışına siyah harflerle,
“Hayatım” yazdım.
Altına, altın bir kalemle,
Bir gül kazıdım…
Yazmayı hiç aksatmadım:
Yazdıkça rahatladım.
Aklımda tutmam gerekmedi,
Geçmişimde olanları…
Acı çekmedim böylece;
Kalbime batan dikenlerden.
Hepsini unuttum gitti,
Sinemadaki filimler gibi.
Acıya yer yok hayatımda.
Mutluluğu önemsemiyorum;
Eğer acı varsa sonunda.
Olmayacağını bildiğim halde,
Çabaladığım için,
Çok acılar çektim geçmişten.
Etrafıma baktığımda,
Acı görüyorum sadece;
Mutluluk diye bir şey yok mu ne?
Leave a Reply