Sonsuza dek kalamam üzgünüm.
Görevim bitecek birazdan.
Borçlu kalmamak için çalışıyorum,
Onun sevinemeyeceği başarıma.
Bir yol çizmiştim hayatıma;
Sınavdan sonrasına dair.
Bir tali yola saptım ki,
Geri dönüşü yok nede bir çıkış.
Bu güne kadar yaşadıklarım,
Güzeldi değerini bilseydim.
O viraja geleceğimi hiç düşünmemiştim.
Nede yıkık bir köprüyü.
Özgür yaşamışım bu ana dek,
Özgürlüğümle ördüğüm hapishanemde.
Şimdi hatırlıyorum geçmişimi,
Sonunda özledim nefret ettiğim günlerimi.
Şurda ne kaldı ki ayrılmamıza.
Üzülüyorum senin için üzüleceğinden,
Cezasını sende çekmemeliydin benimle.
Mutlu olmalıydın hep güzel gülümsemenle.
Şimdi bir serçe uçtu pencereden.
Gitmek o kadar kolay mı gerçekten.
Soracaktım ki uzaklara uçtu benden.
Yine yalnız kaldım, karar veremedim.
Kararımı vermişler zaten ,
Yargılamışlar beni küçükken.
Benim görevim sınava girmek,
Bu hayat o gün ona erecek.
Kendime yeni bir yol çizdim,
Sınavdan sonrasına dair.
Hiç benimsemedim ama olsun,
Sorduğunda cevap verebileceğim en azından.
Bir kanser hastası gibiyim,
Öleceğimi bilerek yaşıyorum.
O mutlu olarak ölmek iterken,
Ben sınavıma çalışıyorum.
Sırf mutlu birilerini,
Bırakmak için arkamda.
Son söz sana.
Leave a Reply